زمزمه های یک شب سی ساله
در خیابان پهن و طولا نی اولین روز فصل آخر بود باد سردی نمی وزید هنوز روی شهر آفتاب می پاشید دل من تنگ و خسته بود آنروز روی ایوان نشستم و با تو که نبودی هزار حرف زدم از نگاه گرفته ی پاییز از زمستان از بهار حرف زدم تو نبودی و آرزویت را روی ایوان نشانده بودم من دل دیوانه ی ترا با خود به خیابان کشانده بودم من به خیابان پهن و طولانی که پراز آدم و عروسک بود خانه ها و مغازه های قشنگ مثل جالیز بی مترسک بود سر میدون گدای پیری بود عده ای دور مرده جمع شدند شب مرگش ستاره باران شد چشمک سکه های بی لبخند کودکی آمد و نگاهش کرد با همان پیر مرد بود انگار خم شد و چند سکه را برداشت رفت تا نان داغ و سیب و انار من دویدم و ناگهان خود را بین ماشین و دود گم کردم پسرک رفت و من هنوزپی دست رویا یی تو می گردم
| قالب : پیچک |
درباره سایت
منوی سایت
آرشیو سایت
پیوند ها
اختصاصی ویژه
طراح قالب
امکانات سایت